januari 2015
Nee, “je ne suis pas Charlie”. Ik zoek de grenzen van de vrije meningsuiting niet op en vind oprecht dat alles wat wettelijk gezegd mag worden nog niet gezegd hoeft te worden. Voor mij is Charlie niet de kampioen van de vrije meningsuiting en ook niet het boegbeeld van de westerse waarden. Dat zijn de cartoonisten van het Franse blad Charlie Hebdo voor mij ook niet nu ze door obscure gelovigen lafhartig zijn vermoord.
Maar deze cartoonisten zijn wel slachtoffers van gelovig terrorisme. Dat wel. Ze hebben hun dood niet uitgelokt, zoals sommige christenen schandalig beweren. Ze zijn niet te ver gegaan en hebben het daardoor zelf over zich afgeroepen, zoals een moslima op TV beweerde. Nee, ze zijn weerloos vermoord door laffe, gelovige mensen die uit hun geloof de inspiratie putten om dit te doen. Ze zijn weerloos vermoord door extreme moslims die de westerse samenleving kapot willen maken. Hoe ziek kan geloof zijn.
Nee, ik ben Charlie niet. Maar ik maak wel deel uit van een samenleving die door extreme moslims wordt gehaat. Dat wel. En ik ben diep geraakt door wat ziek geloof mensen aandoet. Misschien ben ik nog wel extra geraakt omdat ik zelf ook gelovig ben. Kan mijn geloof ook zo ziek worden?
Volgens sommige opiniemakers hoef ik daar niet bang voor te zijn want ik ben christen en geen moslim. Het geweld en de terreur zit in de Islam gebakken. Die moet bestreden worden. Het gaat om een strijd tussen de duistere Islam en het verlichte Westen met zijn joodse, christelijke en humanistische waarden van vrijheid, gelijkheid en broederschap.
Ik denk dat het zo eenvoudig niet is. Er zit in elk geloof de kans om met blindheid te worden geslagen. Dat geldt ook voor het geloof dat atheïsme heet. Mensen putten er de inspiratie uit om in naam van hun geloof anderen te vermoorden. In de brandstapels van de christelijke inquisitie, de gaskamers van de Nazi’s en de Goelags van de communisten komt het allemaal voor. De menselijke geschiedenis is met bloed geschreven.
Geloof kan ziek worden doordat de gelovige zich onrecht voelt aangedaan of doordat de gelovige is geïndoctrineerd met een raar godsbeeld dat blinde gehoorzaamheid eist. Geloof is ziek als gelovige mensen ziek zijn van frustratie, angst, woede en haat. En dan zaaien ze dood en verderf met woorden zoals de jihadist deed die zijn broeders opriep Frankrijk in het hart te treffen. Of ze zaaien dood met wapens zoals de broers uit de Parijse banlieu die een paar jaar geleden nog uitzichtloos blowden en rapten en verleid door haatimams daarna dachten dat ze God een dienst bewezen door met kalasnikofs op heidenen te schieten. Eerst kansloze kneuzen, nu dappere helden en martelaars.
Het ergste wat vandaag kan gebeuren is dat witte, westerse mensen die nu opeens allemaal Charlie zijn, denken dat ze zelf immuun zijn voor die ziekte en dat het kwaad in de Islam zit en dat ze zelf allemaal goed zijn. Dan ben je pas echt naïef.
Er is ziek geloof en er is gezond geloof. Een gezonde gelovige weet dat God niet door een tekening beledigd kan worden en een profeet niet gewroken hoeft te worden. Een gezonde gelovige weet dat God niet door een ander maar alleen door jou zelf beledigd wordt als je in zijn Naam een wapen pakt om een andersgelovige te vermoorden. Een gezonde gelovige weet ook dat hij moet strijden niet zelf ziek te worden. Die strijd (voor een moslim: jihad) blijft altijd nodig.
De strijd tegen gelovige moordenaars moet krachtig en dapper worden aangegaan. Niet door een ander geloof te vervolgen maar door je er in te verdiepen en de kostbaarste schatten van een gezond geloof in te zetten. Gerechtigheid, liefde, trouw, volharding. Er moet nog veel worden gedaan in de banlieus van Parijs, en niet alleen daar.
